·71·

‘Hé, Bill, hoe gaat het?’

Bill Strauss was net uit het kantoor van Trent gekomen en liep naar zijn auto. Puller leunde tegen zijn Malibu. Hij had daar bijna een uur gewacht.

‘Puller? Wat doe jij hier?’

Puller kwam bij de auto vandaan en liep naar de man toe. ‘Mijn werk. Ik heb een paar vragen. Heb je even tijd?’

Strauss keek op zijn horloge. ‘Eigenlijk ben ik al laat voor een afspraak.’

‘Het duurt niet lang.’

‘Kan het niet wachten?’

‘Nee, eigenlijk niet.’

‘Oké, vraag maar.’

‘Die explosies van zondagavond. Die zijn niet van tevoren bekendgemaakt. Wie heeft er toestemming voor gegeven?’

Strauss keek geschokt. ‘Waar heb je het over?’

‘Vorige week zondagavond hebben er explosies plaatsgevonden op een van de Trent-terreinen. Jullie moeten dat van tevoren bekendmaken. En explosies vinden meestal niet plaats op zondag. Daar moeten jullie speciale toestemming voor hebben. De bekendmaking is niet gedaan. Hadden jullie die speciale toestemming?’

‘Ik zou in de gegevens moeten kijken.’

‘Roger zei dat hij er niets van wist. Wie van jullie bedrijf gaat over dat soort dingen?’

‘Formeel ik, als directeur bedrijfsvoering. Maar ik heb veel taken en ik moet delegeren. We hebben mensen die de overheid om toestemming voor explosies vragen en voor de bekendmakingen zorgen.’

‘Zijn dat dan degenen met wie ik moet praten?’

‘Ja, maar jammer genoeg werken ze niet in dit kantoor. Ze zijn in Charleston.’

‘Kan ik hun contactinformatie krijgen?’

‘Waarom is dat zo belangrijk? Die mensen zijn niet gedood op een mijnterrein.’

‘Evengoed is het belangrijk. Kan ik die gegevens van je krijgen?’

‘Oké,’ zei Strauss langzaam.

‘Geweldig. Ik verwacht ze morgen.’

‘Ik weet niet...’

Puller onderbrak hem: ‘Heb je je zoon de laatste tijd gezien?’

‘Nee, hoezo?’

‘Ik vroeg het me af. Ben jij lid van de Xanadu-club?’

‘Wat? Nee, ik niet.’

‘Ga nu maar naar je afspraak.’

Puller stapte in de Malibu en reed weg. Onder het rijden belde hij Dickie en sprak met hem af dat ze elkaar die avond zouden ontmoeten.

Toen Puller bij het motel terugkwam, stond er een glanzende blauwe Bentley aan de voorkant, met Roger Trent achter het stuur.