Stofzuigen

De man, een lang, kalend exemplaar in een korte broek, was eropuit gestuurd om stofzuigerzakken te kopen. Geen geringe opgave. Op een papiertje had hij het Franse woord voor stofzuiger staan, aspirateur, en merk en type waarvoor de zakken bestemd waren, een Miele S 115. Het papiertje verloor hij toen hij afrekende bij de bakker.

Met de stokbroden onder de arm liep de man even later door de smalle hoofdstraat van het stadje. Het was hem niet aan te zien dat hij op zoek was naar stofzuigerzakken, maar het was dan ook geen dag om te stofzuigen.

Een zonnige dag.

Een perfecte dag.

Misschien júist een dag om te stofzuigen.

De man kwam bij een winkel die in huishoudelijke artikelen deed. Hij leek even te aarzelen, maar stapte toen naar binnen. Zijn hand was in zijn broekzak al op zoek naar het briefje dat hij niet kon vinden.

Het was donker in de winkel, en verrassend koud. De man keek om zich heen. Huishoudelijke artikelen genoeg, en gelukkig ook een aantal stofzuigers. Nu hij zijn briefje kwijt was, had hij een apparaat nodig om te kunnen uitleggen wat hij zocht. Anders was hij aangewezen op pantomime. Hij zag zichzelf al doen alsof hij stofzuigde.

Er kwam een kleine dame tevoorschijn. Ze droeg een grote bril aan een ketting om haar hals. De man wees op de dichtstbijzijnde stofzuiger. ‘Des sacs, pour lá-dedans,’ zei hij verlegen.

Mevrouw zette haar bril op en ging de klant voor naar een hoek van de winkel waar vier plastic kratten stonden. Ze vroeg de man iets, maar hij begreep haar niet. Ze zuchtte. Alsof hij vandaag de derde al was die stofzuigerzakken zocht.

Er kwam een andere klant de winkel binnen. De dame zette haar bril af en excuseerde zich. Kwetterend stapte ze op de nieuwkomer af, een bekende. De man hurkte neer bij de kratten vol stofzuigerzakken, verpakt in plastic, karton of bij elkaar gehouden door elastiekjes. Miele had hij nodig, en hij begon te zoeken.

Géén zakken voor Miele.

Wél zakken voor stofzuigers van Hoover, National, Panasonic, Electrolux, Philips, Zanussi, Krupp, Moulinex, Riga, Bosch, Daiwa en Crystal, merken die ook nog eens verschillende types voerden die weer andere zakken nodig hadden.

Net toen de man aan het laatste krat begon, en al voorzichtig droomde van één uniforme zak waar hij de uitvinder van zou worden, kwam de dame bij hem terug. Ze vroeg in langzaam Frans voor welk merk hij zakken zocht.

Miele dus.

Ze zette haar grote bril op en boog zich over het eerste kratje. De man kon nu wel zeggen dat hij dat al doorzocht had, maar wie weet had hij zijn zakken over het hoofd gezien. Ook was het mogelijk dat vrouwen een neus hadden voor de juiste stofzuigerzak. Hij liet de dame maar zoeken.

Maar zo kordaat als ze begon, zo lang duurde het, en de dame ging door tot de laatste zak in het laatste krat. Haar klant had de moed allang opgegeven en drentelde wat door de winkel.

Hij overwoog de aanschaf van een nieuwe stofzuiger. Daar zouden toch beslist zakken bij zitten. Daarna drukte hij met zijn duim een vlieg dood die op een uitgestalde snelkookpan zat te dommelen.